Tajemniczy zwyczaj w Wiedniu

Wiedeń kojarzony jest przez nas głównie z piękną architekturą, muzeami i znajdującymi się w nich obrazami. Zwiedzając zatłoczone ulice Wiednia, możemy przejść niepostrzeżenie obok pewnego niewyróżniającego się kościoła, który ginie w blasku innych wielkich świątyń. Kościół Kapucynów, bo o nim mowa znajduje się na placu Neuer Markt. To w nim mieści się krypta, w której spoczywają dawni władcy Imperium Habsburskiego. Nie będziemy się dziś skupiać na samym miejscu ich spoczynku czyli krypcie (wszak jest co podziwiać, mieszczą się w niej sarkofagi mające prawie 400 lat.) Naszą uwagę skupimy na motywie przejścia ze świata żyjących do świata martwych. Nikt jak Wiedeńczycy nie zna się na umieraniu, co dobrze obrazuje tradycyjna wiedeńska pieśń:

Umieranie dla lokatorów krypty kościoła kapucynów był czymś bardzo istotnym, ich pogrzeby były misternie wyreżyserowanym dziełem teatralnym. Właśnie jeden z takich rytuałów jest nierozłącznie związany z omawianym przez nas kościołem. Ten rytuał pogrzebowy odbywający się przed drzwiami kościoła kapucynów miał za zadanie symboliczne podkreślić, że po śmierci wszyscy są równi.. Po dotarciu na miejsce mistrz ceremonii trzykrotnie pukał do drzwi krypty, zza których dobiegało pytanie: “Wer begehrt Einlass?”. “Otto von Österreich, einst Kronprinz von Österreich-Ungarn, königlicher Prinz von Ungarn und Böhmen, von Dalmatien, Kroatien, Slawonien, Galizien, Lodomerien und Illyrien, Großherzog von Toskana und Krakau, Herzog von Lothringen…” - tu ciągnęła się długa litania najrozmaitszych i najdziwniejszych tytułów. Kapucyni odpowiadają “wir kennen ihn nicht” Dopiero za trzecim razem, gdy padała odpowiedź: “Otto - ein sterblicher, sündiger Mensch!” - krypta się otwierała. Zwyczaj ten idealnie obrazuje równość wszystkich wobec śmierci, motyw bardzo ważny w naszej literaturze od zawsze.”

Autor wpisu chce pragnie zachować anonimowość.